Het eiland van 40km/h en Tasmanian Devils

Te gekkerds!!!

vandaag de teleurstellende ontknoping van het WK, terwijl ik nooit zo'n grote fan was van voetbal, heb ik gemerkt dat als je in het buitenland zit het toch iets leuker is om het te volgen...en al helemaal als blijkt dat Nederland het nog tot de finale schopt ook!! En zo leuk zelf dat we er op de raarste tijden voor zijn opgestaan, dat is het nadeel van Australië, maar het leek perfect in ons schema te passen, wedstrijd vanaf 4 30 en dan konden we daarna meteen door naar de vliegveld om om 7 50 te vliegen...we zijn zelfs nog voor de verlenging weg gegaan, en ik weet niet waar de vertraging er in is gekomen, maar toen we op de vliegveld waren was het opeens 7 20...en Tiger airways heeft de strikte regel dat je uiterlijk 45 minuten van te voren moet inchecken...dat was dus net niet gelukt...maar gelukkig konden we voor een “zacht” prijsje de tickets omboeken naar die volgende vlucht die al 8 uur later was, en Hobart vliegveld is een zinderende plek, met maar liefst 4 winkels, dus na een uur uitgebreid alle loney plannets en souvenirs van met Tasmanian devils te hebben door gespit hebben we de tijd gedood met slapen, de vakantie foto's nog maar eens kritisch door nemen en nog maar eens slapen en toen dacht ik laat ik maar weer eens “waarbenjijnu” verhaaltje schrijven in de resterende 1.5 uur, dus boffen jullie even, anders hadden jullie daar nog heel lang op moeten wachten ;-)!

Woon niet meer in Melbourne en mijn stage is klaar. Verslagen zijn af voor zover mogelijk, hoop dat ik als ik weer in Nl ben ook wat resultaten heb voor in de resultaten sectie, maar heb al het vertrouwen dat mijn begeleidster ook zonder mij met frisse moed verder gaat.

2 weken geleden is Roos hier gekomen, echt grappig, een wereld die jij alleen eerst kent en die iemand anders alleen kent van foto's en verhalen, kan je opeens aan iemand laten zien. Na dat Roos in Melbourne een paar dagen was bijgekomen van haar tour om de wereld, was voordat ze naar Melbourne kwam ook een weekje in Boston geweest, maar ticket eerst weer terug naar Amsterdam was veel goedkoper, dus in 3 dagen 6 vliegvelden gezien...was weer een hele reis..

Op zaterdag 3 juli vertrokken we dan naar Hobart, Tasmanië!! Op een een of andere manier heb je van een eiland altijd het idee dat het klein is, maar in Australië is alles groot, vanuit het vliegtuig was wel duidelijk dat Tasmanië niet rond te rijden was.

Eerste dag Hobart verkend, nog even decadent een kreeft gegeten, we dachten eerst een super deal te hebben gedaan, hij leek maar 15 dollar, maar ze had iets sneackies gedaan met de bordjes, waardoor het juiste bordje verscholen was, en bij het afrekenen bleek het halve kreeftje maar liefst 40 dollar te zijn!! Maar goed hij was wel lekker!
Die dag ook een mooie witte auto gehuurd, en Roos kan nu ook zeggen dat ze link en in een automaat heeft gereden :-D! En toen begon onze rondje Tasmanië...

Omdat het gratis camperen bij de great ocean road zo'n gillend succes was geweest dachten we dat de eerste nacht ook wel even te kunnen doen, het dinner was heel leuk, toen het donker werd kwamen er allemaal lieve wallibies en possums, die hoopte van het dinner mee te kunnen genieten.
De nacht was verschrikkelijk, de auto koelde al snel af rond het nul punt en de handdoek was bij lange na niet genoeg om ons enig zins warm te houden..

De volgende dag veel gereden en heel veel mooie uitzichten gezien...was wel een zwarte dag...super zielig midden overdag terwijl ik helemaal niet hard reed sprong zo snel dat ik niet meer kon remmen een wallabie voor de auto, zo ontzettend zielig!! de auto meteen aan de kant gezet, maar het arme beestje was dood, echt heel naar, zie het weer voor me als ik het opschrijf. Roos en ik hebben het beestje nog wel van de weg gehaald,anders is de kans groot dat kraaien en Tasmanian devils die er van gaan eten ook worden plat gereden....Daarna nog voorzichtiger gereden, je vraagt je af hoe die locals dan doen die scheuren dan met 120 voorbij, maar die rijden in een grote jeep, schijnt dat veel een special ijzeren voorkant hebben.....
Maar dat het vaak mis gaat wordt snel duidelijk als je aan de zijkant van de weg kijkt daar ligt letterlijk om de 300 meter een dood beestje...:-(
het leven van zo'n beestje is natuurlijk veel belangrijker dan een krasje/deuk in de auto, maar een ding was wel zeker, als onze auto met een hoge snelheid er een zou raken zou het niet zo goed aflopen...nu was alleen het plastic rooster aan de voorkant een beetje afgebroken, maar die hebben we de laatste dag met 10 seconden lijm weer in originele positie kunnen vastplakken.
We hadden een ambitieus plan om nog 100 km verder te rijden, maar toen het donker was werd het echt een soort Russisch roulette, terwijl ik letterlijk 40 reed, sprong er nog een walibi voor de auto,waar ik dit keer gelukkig wel voor kon stoppen en nog geen minuut daarna een konijn...toen besloten dat dit geen succes ging worden. We zaten wel in een uber gehucht dus we zijn maar voor een veel te dure (maar wel heerlijk luxe) cabin gegaan.
Dagen daarna heel veel mooie natuur gezien, was lekker koud en veel geregend maar super veel natuur en mooie beesten. Naar een Tasmanian devil reservaat gegaan, waar ze hard proberen het beeld dat ze agressief zijn proberen recht te zetten, het zijn echt hele lieve en verlegen beestjes, daardoor ook heel moeilijk om in het wild te spotten. En natuurlijk ook het voor Australië unieke vogelbekdier bekeken, wat een fascinerend beest is dat!!

Voor die avond een heel stuk doorgereden naar het kust plaatsje St. Helen, volgens de loney planet moeten er maar liefst hostels zijn...toch gek, er was maar een winkel straat, maar naar 3 keer die straat op en af, konden we het toch echt niet vinden...na een local om hulp te hebben gevraagd bleken beide hostels de deuren voor de winterperiode gesloten te hebben..het iets duurdere motel zat vol, de aardige vrouw zei dat we de B&B verder om in de straat wel konden proberen, maar dat die niet heel fantastisch was....bij het zien van het huisje kregen we een beetje een knibbel knabbel knuisje gevoel, er branden geen licht, maar we besloten toch even op de deur te kloppen. Een zeer vriendelijke stem (not), die serieus wel van een heks leek, vroeg wie we waren en wat we kwamen doen. Roos en ik keken elkaar aan, uhh nou aangezien er een bord B&B in de tuin sta vroegen we ons af of er nog een bed vrij is...de vrouw was nog steeds wantrouwend (het was al 10 's avonds) maar toen ze horde dat we met 2 vrouwen waren ging de deur langzaam open...een bizarre vrouw die regelrecht weg gelopen leek uit de zet van Annie, ze leek sprekend op die (altijd dronken) eigenaresse van het weeshuis...gehuld in alleen een kamerjas deed de deur open...
ze liet de kamer zien, die er wel heel mooi uit zag, een groot verschil met de rest van het huis, waar in het midden van de kamer een uitgetrokken mannen spijkerbroek met sokken en schoenen lag, de man die het kort daar voren had gedragen zagen we even later in z'n onderbroek door de tuin lopen...maar dat ter zijde, voor dat moment was het prima, we mochten de keuken gebruiken en het bed sliep heerlijk. Gelukkig hadden we de andere B de volgende ochtend maar even over geslagen, de hygiëne in het huis liet de wensen namelijk, bij de afwas gebruikte de vrouw gewoon een handzeepje die ze in het water gooide, maar dat hielp niet was letterlijk al het bestek borden etc zat onder een fijn laagje vet...toch bood ze ons een toastje aan, die maar even afgeslagen, en toen ik de jammetjes die op tafel klaar stond beter bekeek was er duidelijk een flink schimmel laagje in te ontdekken, de thee was wel lekker nadat ik de beker even goed had omgespoeld, hij had namelijk al zo lang op zijn kop op de vieze tafel gestaan dat de rand gekleed was met een wollig viltje stof/viezigheid....

Mijn huisgenoot heeft 3 weken op Tasmanië rondgereden en vertelde dat er op de oostkust een schattig stadje is, Doo-town, waar iedereen zijn huis een naam heeft gegeven met het woord “doo”er in....toen we bijna de zoektocht hadden opgegeven (het stond niet op de kaart) las ik toevallig een naambordje...waar “Toucan Doo” op stond, dus ik riep vol enthousiasme...dit is het!! we hebben Doo-Town gevonden!!

Laatste avond dus lekker vroeg om gestaan om de finale wedstrijd te kijken en daarna door naar het vliegveld, maar dat liep dus anders...nu gaat mijn vliegtuig al weer over een half uur, jeehhhh!!!!
Dus spannend geen strakke planning voor de komende dagen, waarschijnlijk eerst weer een paar dagen de great ocean road, en daarna eindelijk door naar Sydney en naar de warme en vooral zonnige oostkust, want ik snak naar zon!!!

Nou hoop dat jullie nog steeds lekker van het nl zonnetje aan het genieten zijn!!

Kus!!!


----> foto's <------------

http://www.pixum.nl/viewalbum/id/5008973

http://www.pixum.nl/slide/5008973
(diashow)